Vanuit Chili nemen we een bus die ons over het hoge Andesgebergte heen naar Salta in Argentinië brengt. De rit begint prachtig maar stopt na enkele uren abrupt bij de grens. Er zijn die dag meerdere bussen vol met mensen die dezelfde route willen afleggen en de grenspost blijkt daar niet zo goed op te zijn ingesteld. Na 3 uur wachten zijn we eindelijk aan de beurt en krijgen we de benodigde stempels in ons paspoort om verder te kunnen reizen. We gaan allebei snel nog even naar de wc, maar als we daar vandaan komen is de bus ineens weg… In de verte zien we hem nog rijden en al zwaaiend en roepend rennen we er achteraan. Gelukkig zijn ook enkele medereizigers nog attent om de buschauffeur even te waarschuwen dat wij niet aan boord zijn, want anders hadden we daar zonder backpack gestaan in de middle of nowhere! Het vervolg van de rit verloopt gelukkig soepel met uitzichten over berg-, zout- en woestijnlandschappen die werkelijk waar adembenemend zijn.

Salta staat bekend als meest koloniale stad van Argentinië met vele prachtige kerken en gebouwen. Als we beginnen aan onze verkenning van de stad stuiten we op het Plaza Principal meteen op een groot optreden van een beroemde Argentijnse traditie, namelijk het dansen van de tango. Later op de middag levert een stevige klim naar Cerro San Bernardo een weids uitzicht op over de stad en het omliggende platteland. Tijdens ons verblijf in Salta blijken de banken en winkels een aantal dagen dicht te zijn vanwege carnaval dat hier in de noordelijke provincies van Argentinië fanatiek wordt gevierd. Aangezien we het in Brabant moeten missen, pakken we onze kans en nemen we ’s avonds een taxi naar de Avenida del Carnaval, waar er 27 dagen(!) achter elkaar een enorme corso door de straten trekt. Als we aankomen, merken we al snel dat het feest hier toch ietsje anders gevierd wordt dan dat we gewend zijn. De mensen zelf zijn niet verkleed, er wordt geen bier of wijn geschonken en in plaats van serpentines, heeft iedereen spuitbussen met schuim waar ze elkaar mee in het gezicht proberen te spuiten. We nemen plaats op de tribune en aanschouwen tientallen prachtig verklede loopgroepen die dansend en trommelend door de straten trekken. De mannen zijn veelal verkleed als cowboy en de vrouwen voornamelijk schaars met enkele prachtige verentooien. Het is een indrukwekkend geheel en lijkt sprekend op het bekende carnaval in Rio de Janeiro. Als de optocht rond 3 uur ’s nachts ten einde loopt ligt de halve tribune vol met slapende kinderen, en nemen we moe maar voldaan een taxi terug.

Onze volgende bestemming in Argentinië is er een waar we allebei al maanden naar uitkijken, namelijk de watervallen van Iguazú. Vanwege de fixe reisafstand nemen we een binnenlandse vlucht die ons er in slechts 1,5 uur heen brengt. We overnachten in een fijn hostel met zwembad in Puerto Iguazú dat op het drielandenpunt ligt met Paraguay en Brazilië. Na een korte wandeling door het tropisch regenwoud vol kleurrijke vlinders en ondeugende rode neusberen zien we voor het eerst de enorme omvang en schoonheid van de watervallen die zeer terecht tot één van de zeven natuurwonderen van de wereld worden gerekend. De verschillende trails door het park leiden ons onder- en bovenlangs de watervallen en uiteindelijk tot bij de Garanta del diablo (de keel van de duivel), waar het water aan drie kanten tegelijk naar beneden stort. Omdat we het natuurfenomeen beiden zo ontzettend mooi vinden, besluiten we om de volgende dag nog een keer te gaan, alleen nu naar de Braziliaanse kant. Ze zeggen hier ook wel gekscherend ‘Argentina has the falls, but Brasil has the views’, en omdat zo’n 80% van de watervallen op Argentijns grondgebied ligt, zijn ze inderdaad nog beter vanuit Brazilië te zien. Uiteindelijk lopen we de wandelroute twee keer, de eerste keer om enkele prachtige foto’s te schieten en de tweede keer puur alleen om naar het geheel te kijken, het te bewonderen en er zo nog meer van te genieten.