Als we instappen in de nachtbus van Puerto Iguazu naar Buenos Aires, komt ons een klamme lucht tegemoet. Met 31°C in de bus voelt het nog warmer dan buiten in de zon. Hmm, de airco doet het niet, een goed begin van de 18 uur durende rit die ons te wachten staat. Als we pas om half 1 ’s nachts wat te eten krijgen en we de volgende dag met 3 uur vertraging aankomen, bestempelen we de 13e ditmaal als een pechdag. Na een zoektocht door de straten van Buenos Aires naar een hostel, vinden we een goedkope plek die er netjes uitziet. We installeren ons en rusten wat uit van het sjouwen met onze backpack, als we erachter komen dat we beiden onze zwemkleding hebben laten liggen bij het hostel in Iguazu waar het op een stoel in de zon te drogen lag. Die nacht wordt Bram ook nog eens wakker van enorme jeuk over zijn hele lichaam, en blijken er bedwantsen in het matras zitten. Ze hebben Bram goed te pakken met 15 beten die flinke rode plekken, pijn en jeuk opleveren. Nu is de pechdag dus echt officieel. Maar goed, dat hoort er ook weleens bij in ons heerlijke reisbestaan zeggen we tegen onszelf en we doen het de dagen erna iets rustiger aan.

We verkennen elke dag een stuk van Buenos Aires en ontdekken een aantal leuke wijken. Zoals San Telmo met een zondagsmarkt met handgemaakte sieraden, kunst, muziek en eetstalletjes. Tussen de antiekwinkeltjes en cafés met een vintage uitstraling is dit een van onze favoriete wijken. Ook de Boca wijk, een arbeiderswijk met gekleurde huisjes en het grote stadion van de voetbalclub Boca Juniors is een gezellige plek om rond te struinen. Althans in het toeristengedeelte, want de Lonely Planet bestempelt het als een gevaarlijke wijk buiten de gebaande paden. Als de Boca Juniors op zaterdagavond een wedstrijd spelen zijn we in de buurt van het stadion en stuiten we op een aantal fanatieke fans die de wedstrijd op tv volgen. Aan de zijkant kijken we mee en bestellen we een biertje in het clubhuis waar de baas ons de hand schudt. Enigszins voorzichtig, want uitgelaten laat een fan weten “Hééé Holanda, we are hooligans”. Helaas verloren ze met 2-1, en bleef een uitbundig feest uit.

Naast het centrum met veel hoogbouw, verkeer, statige overheidsgebouwen, kerken en theaters, zijn er nog twee wijken waar de mensen ontsnappen aan de hectiek van de stad. Het nieuwe gedeelte met een haven en boulevard met luxe restaurants en Palermo Viego dat juist een hippe uitstraling heeft met goedkope barretjes. In het havengedeelte stuiten we nog op een Argentijn die wat geld probeert bij te verdienen met een enorme telescoop, waardoor we de maan die over het water schijnt nu eens van dichtbij kunnen zien. Na een aantal dagen Buenos Aires hebben we zelf ook zin om nog ander uitstapje te maken. We nemen de boot naar Uruguay en met een nieuwe stempel in ons paspoort stappen we aan wal in Colonia del Sacramento, een kleine havenstad met een historisch centrum met hobbelige keien, kronkelige straatjes, ijzeren straatlantaarns en blauw-wit beschilderde tegeltjes als straatnaamboordjes. Een mooi contrast met de metropool naar waar we in de avond weer terugkeren.