Als natuurliefhebbers en adrenalinejunkies reserveren we graag wat extra budget voor iets unieks: slapen in een boomhut op 35 meter hoogte midden in de jungle van Laos. Vanuit Luang Prabang reizen we eerst in 12 uur met de bus richting het dorpje Huay Xai aan de grens met Thailand. Vanuit hier vertrekken we voor een 2-daagse Gibbon Experience in Bokeo Nature Reserve. Na een korte uitleg over het programma beginnen we aan een stevige hike omhoog, vanwaar de échte experience begint. Eén voor één klikken we ons vast aan een kabel en begint het gezoef met 50km/u over de eerste boomtoppen van het beschermde woud. Na negen ziplines over uitgestrekte valleien en rivieren met de meest waanzinnige uitzichten zien we in de verte onze boomhut verschijnen. De adrenalinekick zit er al goed in, maar dit aanzicht maakt ons nog enthousiaster. De hut is alleen te bereiken per zipline wat het extra bijzonder maakt. We vliegen zo onze houten boomhut binnen die maar liefst drie verdiepingen telt.

Na de beste (openlucht) douche in 15 maanden, genieten we samen met tien andere reizigers van het kleurenspel in de lucht van de ondergaande zon. ‘s Avonds zitten we gezellig met z’n allen rond de tafel en komen de speelkaarten tevoorschijn. Na een aantal spelletjes kruipen we op ons matrasje onder de klamboe en horen we alleen nog geluiden uit de jungle. De volgende dag, nog voor het ontbijt, staan nog vier extra ziplines op het programma. Een betere manier om wakker te worden kunnen we ons niet bedenken. Terug in de boomhut wacht ons een bordje met rijst en groente: energie voor dag 2.  We scheren weer verder van de ene kabel naar de andere door het nationaal park waar gibbons en andere diersoorten worden beschermd door dit initiatief. Met het kabaal dat wij maken is het lastig om ze te spotten, maar de ervaring om zelf als een gibbon te leven behoort zeker tot een van de hoogtepunten van onze reis.

De volgende morgen staan we vroeg op om kaartjes te kopen voor de slowboat terug naar Luang Prabang. Een tocht van twee dagen over de Mekong rivier met halverwege een stop voor een overnachting in een klein toeristisch dorpje. We reizen samen met Sander en Sabine, een Nederlands stel die we tijdens de Gibbon Experience hebben leren kennen en drie maanden op huwelijksreis zijn. Gelukkig vinden we nog net een plaatsje voorin de boot tegenover elkaar, want de stoelnummers op de kaartjes die we in alle vroegte hadden gehaald, blijken ineens niet meer van toepassing. Het is verder echt een hele relaxte manier van reizen, geen bochten of geschommel, maar in een rustig tempo door een prachtig groen berglandschap varen. De tweede dag bemachtigen we nog een beter plekje op een andere slowboat die een stuk ruimer is. Onder het genot van een paar biertjes, spelen we yahtzee en wisselen we mooie reisanekdotes uit. Omdat het zo gezellig is, spreken we bij het verlaten van de boot af om de volgende dag een drankje te doen bij de bekende loungebar Utopia.

In Luang Prabang is het stralend weer, en vergeleken met de laatste keer dat we er waren (en ziek op bed lagen), stralen we zelf ook weer helemaal. We trekken er vroeg op uit om op een scooter naar de Kuang Si watervallen te gaan. Wanneer we aankomen zien we vanuit het dorpje al een helderblauw plateau, vanwaar we verder het bos in lopen tot we realiseren dat we via de overkant gratis naar binnen zijn gekomen. In tegenstelling tot wat we in gedachten hadden, is het namelijk niet één waterval, maar een grote serie aan watervallen. De turquoise kleur van het water zorgt echt voor een sprookjesachtig plaatje. Met nog een hike naar de top van de waterval zijn we uiteindelijk de hele dag zoet. Die avond zien we Sander en Sabine bij Utopia, en omdat Luang Prabang een avondklok kent, staan we om half 12 een paar kilometer buiten het centrum op een bowlingbaan. Een echt fenomeen onder backpackers waar het feest wordt voortgezet. In een mengeling van nationaliteiten, met de nodige drankjes, smijten we nog wat kegels om en zien we hoe er regelmatig een dronken backpacker wordt afgevoerd.

Onze laatste dag in Luang Prabang dwalen we door de straten van de UNESCO World Heritage Site, met oude Franse huisjes en vele tempels waar monniken wonen en studeren. In oranje gewaden lopen ze overal op straat tussen de locals en toeristen. Een bezoek aan de tempels, welke prachtig zijn beschilderd en blinken van het goud, is zeker de moeite waard. Vlak voor zonsondergang beklimmen we de 250 treden van de Phu Si heuvel voor een uitzicht over Luang Prabang en omgeving. Hier zijn we duidelijk niet de enige en is het vechten voor een plekje om de zon daadwerkelijk onder te zien gaan. Gelukkig hebben we een beter alternatief om afscheid te nemen. We chillen in de Utopia bar en eindigen voor de tweede maal op de bowlingbaan totdat het feest is afgelopen…