Binnen één week tijd staan er voor ons drie verschillende wereldsteden op het menu: Manila, Hong Kong en Hanoi. Manila is eigenlijk meer een noodzakelijk tussenstop, want de hoofdstad van de Filipijnen staat nou niet echt bekend om haar vele bezienswaardigheden. Het is eerder een chaotische metropool waar je de helft van de dag in de file staat en deze ergernis blijkt overal ook hét gespreksonderwerp te zijn. Voor de 24 uur durende tussenstop boeken we daarom maar een kamer in de buurt van het vliegveld. Bij aankomst worden we in het hostel hartelijk ontvangen door Antoine, van origine een Brabander uit Moergestel die zeg maar dezelfde taal als ons spreekt. Behalve het runnen van het hostel houdt hij zich voornamelijk bezig met zijn hobby, het brouwen van speciaal bier. Bram zijn interesse is gelijk gewekt en onze laatste avond wordt zodoende gevuld met een bierproeverij. Van de stad Manila zien we verder niets, want na een flinke uitslaapsessie rest ons niets anders meer dan naar het vliegveld gaan voor onze volgende vlucht naar Hong Kong.

Na ruim twee maanden in de natuur en op tropische eilanden te hebben geleefd, vinden we het allebei weer vet om in een megastad te zijn. We verblijven in een klein maar fijn hotelkamertje midden in het centrum van Hong Kong, waar alle voorzieningen gemakkelijk voor handen zijn. Door de 24 uurseconomie van de stad veranderen we langzaamaan in nachtdieren. Maar dat komt ook door de geweldige skyline van Hong Kong, welke met méér hoge gebouwen dan New York ’s nachts nog net ietsje indrukwekkender is dan overdag. We doen er dan ook alles aan om de skyline vanaf alle mogelijke plekken te kunnen aanschouwen. De lange boulevard in het zuiden van Kowloon, met uitzicht over Victoria Harbour en de imposante horizon van Hongkong-eiland daarachter, vormt een prima startpunt. En tijdens een tripje naar The Peak, de hoogste berg op Hongkong-eiland, wordt het totaalbeeld nog beter als we zelfs de hoogste gebouwen van bovenaf kunnen overzien. De ultieme ervaring krijgen we echter de laatste avond, wanneer we vanaf het dakterras op de 33e verdieping van de hippe Wooloomooloo-bar zelf onderdeel zijn van de lichtgevende skyline.

Naast onze nachtelijke avonturen trekken we er ook een aantal keer ’s middags op uit, vooral richting de hippe wijk Soho. Tussen de kunstenaars en expats is het hier heerlijk vertoeven in een van de vele barretjes of restaurants met verschillende wereldkeukens. Zo kunnen we het niet laten om sinds lange tijd bij een Marokkaans restaurant te gaan eten en vegetarische tajine met couscous te bestellen. Verder voelt Brenda zich ook helemaal in haar element met het uitkammen van de kleine straatjes in deze wijk, aangezien er op meerdere plekken mooie muurschilderingen en graffiti te fotograferen zijn die toffe Instagram plaatjes opleveren. Om onze tijd in Hongkong op een traditionele manier af te sluiten, volgen we een tip op van een Nederlandse KLM-piloot die we een week eerder in de Filipijnen hebben ontmoet, en bezoeken we de paardenraces. Als we bij het Happy Valley stadion aankomen, zijn we allebei verbaasd hoe groot en drukbezocht evenement dit is. Elk half uur is er een race, die nog geen drie minuten duurt, maar daarbuiten is er ook live entertainment en is iedereen druk met bier drinken en het analyseren van de kanshebbers. Ook wij laten ons meeslepen in de heisa door een gokje te wagen wie zal winnen, meestal gebaseerd op de grappigste naam van het paard. Helaas blijkt het geen goede tactiek, maar tijdens de laatste race weet Laughing Lord ons gelukkig ook aan het lachen te maken met $72 HKD uitbetaling 😃

Dat niet elke stad hetzelfde is, blijkt maar weer als we na twee uurtjes vliegen landen in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Het is alweer de derde keer dat we deze stad tijdens onze wereldreis aandoen, maar als onze favoriet in Zuidoost-Azië vinden we dat helemaal niet erg! Het contrast met Hong Kong is enorm; overal brommers en nergens stoplichten, waardoor het verkeer één grote chaos is. De chique kleding in het straatbeeld is ingeruild voor backpackerskloffies en traditionele Vietnamese punthoedjes. En ook de prijzen staan in schril contrast; een verse wok-maaltijd inclusief bier kost nog geen 3 euro…en daar waren we in Hong Kong toch wel het veelvoudige voor kwijt. Mede hierdoor voelen we ons helemaal ‘thuis’ wanneer we weer door de kleine, hectische straatjes van Hanoi struinen en de mensen ons met een vriendelijke glimlach begroeten. Al duurt dit gevoel maar even… Want de reden dat we terug in Vietnam zijn, is in eerste instantie niet vanwege Hanoi, maar vanwege het ruige landschap in het uiterste noorden van Vietnam. Na vele lovende verhalen over dit stukje grensgebied met China, hebben we begrepen dat we dit écht niet mogen overslaan. Zodoende stappen we twee dagen later in de nachttrein richting Ha Giang, op zoek naar onbekende plekken die we op de brommer willen gaan verkennen.