De laatste week is aangebroken wanneer we van Arugam Bay met de bus verder richting het zuiden reizen. Het is niet alleen onze laatste week hier in Sri Lanka, maar ook de laatste week van onze totale wereldreis. Het besef wil maar niet doordringen dat we weer terug naar Nederland gaan, maar dat is misschien niet raar na 98 weken als nomaden te hebben geleefd. Als we terugdenken aan onze eerste week in Mexico dan weten we nog goed hoe dat voelde, maar het lijkt inmiddels ook wel vijf jaar geleden te zijn. We hebben zo ontzettend veel dingen gezien en meegemaakt dat onze backpacks bomvol zitten met mooie herinneringen. Er wordt ons regelmatig gevraagd of we na zo’n lange tijd reizen niet een keer verzadigd raken om allerlei dingen te bekijken of ondernemen. Het antwoord luidt steevast “nee”, want ons verwonderen blijft een heerlijk gevoel. Het zorgt voor een aanpassing van ons referentiekader en zorgt voor een lenige geest. En de wereld nodigt uit tot verwondering, dat hebben we maar al te goed ervaren. In die zin zouden we nog wel jaren verder kunnen reizen, maar we vinden het ook fijn om iedereen die we gemist hebben in Nederland weer te zien. Alleen tot het zover is, blijven we ook tijdens onze laatste reisweek doen wat we het liefste doen: onszelf verwonderen!

Als eerste stappen we uit in het dorpje Unawatuna, dat gelegen is nabij het gelijknamige National Park en bekend staat om de vele wilde dieren die er leven. De volgende middag worden we door Hashini opgepikt en gaan we met zijn omgebouwde terreinwagen met comfortabele autostoelen op safari. We spotten tientallen olifanten, apen, herten, krokodillen, hagedissen, buffels, een groene slang en allerlei verschillende vogels, waaronder adelaren en prachtige hoornvogels. Helaas geeft ons fototoestel precies op dat moment een foutmelding, waardoor we de zoomlens niet meer kunnen gebruiken om een paar mooie kiekjes van die beesten te maken. Later blijkt dat het fototoestel die middag ook daadwerkelijk zijn laatste adem heeft uitgeblazen, want we krijgen hem niet meer aan de praat. Zoals eigenlijk ook wel meer spullen aan het eind van hun Latijn zijn na bijna twee jaar reizen door het intensieve gebruik. Spullen zijn vergankelijk, maar onze herinneringen gelukkig niet. En al vinden we het normaal juist ook een sport om alles wat we meemaken op de gevoelige plaat vast te leggen, zijn het de ervaringen zelf waar we het écht voor doen.

Voor onze laatste bestemming in Sri Lanka reizen we met de lokale bus naar het badplaatsje Mirissa aan de zuidkust. Omdat het hier laagseizoen is, hebben we een goede deal bij een luxe homestay kunnen maken voor vier nachten. We besluiten om het er de laatste dagen nog even goed van te nemen nu het nog kan. Zo chillen we overdag lekker op het strand om ons kleurtje nog een beetje bij te bronzen, gaan we heerlijk uit eten en laten we ons in een spa nog eens goed verwennen met een 1,5 uur durende ayuverda-massage. Verder maken we een dagtripje naar de laatste UNESCO-werelderfgoed plek van onze reis; de historische stad Galle. De oude stad is gelegen binnen de muren van een geweldig fort, dat in de 17e eeuw door Nederlandse kolonisten is gebouwd. De typerende stijl van het fort, met bastions en oude koloniale gebouwen daarbinnen, is wat Galle een ware trekpleister maakt voor toeristen. Ook wij kammen de kleine, schattige straatjes een voor een uit. Niet alleen om te genieten van de prachtige architectuur, maar ook om alle souvenirshops langs te gaan. Want nu we aan het eind van onze reis zijn en 30kg per persoon aan bagage mee terug naar Nederland mogen nemen, willen we onze rugzak ook helemaal tjokvol proppen. En uiteindelijk is dat ook aardig gelukt, want vandaag hebben we op het vliegveld van Colombo samen 50kg bagage ingecheckt. Op dit moment van schrijven zitten we in Muscat, de hoofdstad van Oman, te wachten op de allerlaatste vlucht van onze reis terug naar Nederland. Morgenochtend (zondag) landen we om 8:00 uur op Schiphol en is de cirkel rond.

Tot binnenkort in ons koude kikkerlandje!